Hierbij mijn bespreking van je werk waarbij ik me vooral gericht heb op de eerste reeks schilderijen:
Plato’s visie op de kunst gaat over het idee dat de wereld zoals wij die kennen slechts een schijnwereld is. Elk object is een idee, dat zuivere idee is het dichtst dat we bij de realiteit kunnen komen. Elke andere portrettering van dat idee is een kopie, of een kopie van een kopie. Zo is deze voorstelling van een woud, van een bos een kopie van een kopie. Het oorspronkelijke woud is een afspiegeling van het pure idee, en deze afbeelding is daar een afspiegeling van. Zo heeft de kunstenaar of kunstenares met haar kenvermogens en haar visie op de werkelijkheid hier een creatie van gemaakt. Vanuit die redenering kunnen we dit kunst noemen, de maker heeft zijn of haar vrijheid gebruikt om zijn of haar werkelijkheid weer te geven. De interpretatie van dit werk is wederom een afspiegeling van onze eigen waarheid. In die zin is dit werk kunst, omdat de maker in staat is op een vrije manier zijn blik weer te geven. Daarom spreekt het me ook aan, omdat je ziet dat hierin een nieuwe, weliswaar onbestaande, werkelijkheid wordt geschept. Het is bewonderenswaardig, vind ik, om jouw beeld of gedachte van de wereld te kunnen exposeren met je eigen smaakoordeel daarin verwerkt. Desondanks denk ik niet dat dit een subliem werk is, schoon, dat is het wel. We kunnen de weergave begrijpen, vatten. We weten waarover het gaat en we kunnen dat begrijpen. Uiteraard kunnen we ons afvragen of sublieme kunst bestaat: hoe kunnen we iets afbeelden wat we ons niet kunnen inbeelden? Misschien is dat niet mogelijk, misschien is het dat wel, maar dit is niet subliem volgens mij. Daarnaast vind ik de combinatie van de drie werken naast elkaar bijzonder. Die evolutie stelt ook telkens een andere perceptie voor, beginnend van zacht naderend naar donker. Misschien stelt dit deels een zelfbewustwording van de Geest voor, zoals Hegel ze beschrijft. Is de Geest in dit proces tot een bepaalde zelfkennis gekomen, die wordt weergegeven in de evolutie van dit werk? Indien ja, kunnen we deze kunst absoluut geslaagd noemen. Ik denk dat elke vorm van kunst een bepaalde zelfbewustwording is, elk proces vereist denken en als gevolg daarvan vindt er altijd wel een proces plaats. Of dat nu of een slechte of een goede manier is. Hoewel Hegel het daar niet met me eens zou zijn.
Hierbij mijn bespreking van je werk waarbij ik me vooral gericht heb op de eerste reeks schilderijen:
BeantwoordenVerwijderenPlato’s visie op de kunst gaat over het idee dat de wereld zoals wij die kennen slechts een schijnwereld is. Elk object is een idee, dat zuivere idee is het dichtst dat we bij de realiteit kunnen komen. Elke andere portrettering van dat idee is een kopie, of een kopie van een kopie. Zo is deze voorstelling van een woud, van een bos een kopie van een kopie. Het oorspronkelijke woud is een afspiegeling van het pure idee, en deze afbeelding is daar een afspiegeling van. Zo heeft de kunstenaar of kunstenares met haar kenvermogens en haar visie op de werkelijkheid hier een creatie van gemaakt. Vanuit die redenering kunnen we dit kunst noemen, de maker heeft zijn of haar vrijheid gebruikt om zijn of haar werkelijkheid weer te geven. De interpretatie van dit werk is wederom een afspiegeling van onze eigen waarheid. In die zin is dit werk kunst, omdat de maker in staat is op een vrije manier zijn blik weer te geven.
Daarom spreekt het me ook aan, omdat je ziet dat hierin een nieuwe, weliswaar onbestaande, werkelijkheid wordt geschept. Het is bewonderenswaardig, vind ik, om jouw beeld of gedachte van de wereld te kunnen exposeren met je eigen smaakoordeel daarin verwerkt.
Desondanks denk ik niet dat dit een subliem werk is, schoon, dat is het wel. We kunnen de weergave begrijpen, vatten. We weten waarover het gaat en we kunnen dat begrijpen. Uiteraard kunnen we ons afvragen of sublieme kunst bestaat: hoe kunnen we iets afbeelden wat we ons niet kunnen inbeelden? Misschien is dat niet mogelijk, misschien is het dat wel, maar dit is niet subliem volgens mij. Daarnaast vind ik de combinatie van de drie werken naast elkaar bijzonder. Die evolutie stelt ook telkens een andere perceptie voor, beginnend van zacht naderend naar donker. Misschien stelt dit deels een zelfbewustwording van de Geest voor, zoals Hegel ze beschrijft. Is de Geest in dit proces tot een bepaalde zelfkennis gekomen, die wordt weergegeven in de evolutie van dit werk? Indien ja, kunnen we deze kunst absoluut geslaagd noemen. Ik denk dat elke vorm van kunst een bepaalde zelfbewustwording is, elk proces vereist denken en als gevolg daarvan vindt er altijd wel een proces plaats. Of dat nu of een slechte of een goede manier is. Hoewel Hegel het daar niet met me eens zou zijn.